کرامتی از حضرت ابوالفضل

محرّم سال هزار و سیصد و چهل و شش شمسى بود، مردم روستا و قریه نزدیک شهر درود، آماده عزادارى ( عزیز زهرا سلام الله علیها آقا اباعبدالله الحسین (ع )) مى شوند و لوازم و مخارج و وسایل تهیه مى کنند و همینکه میخواهند آماده عزادارى شوند، یکى از مامورین دولتى که سُنىّ مذهب و فرد با نفوذى در آن محل بود به آن هیئت پیغام مى دهد که باید از برنامه عزادارى صرف نظر کنید.
عزادران خیلى ناراحت مى شوند که نمى توانند مراسم همه ساله خود را انجام دهند و عزادارى نکنند و از طرفى هم نفوذ آن مرد سُنًى کار دستشان دهد. حیران و سرگردان که خدایا چه کنیم ؟!
اتفاقا فرداى آن روز مى بینند که خود مامور سُنًى لباس سیاه عزا پوشیده و مشک پر آبى به دوش انداخته و با سر و پاى برهنه مشغول عزادارى شده .
تعجب مى کنند! خدایا چه شده ؟! او که با عزادارى موافق نبود. چطور شده خودش لباس عزأ ،تنش کرده ؟!
بعد از اینکه بررسى مى کنند، مى فهمند، شب گذشته در خواب محضر مقدس ( حضرت باب الحوائج آقا حضرت ابوالفضل العباس (ع )) مشرف شده و حضرت به او تندى و عتاب نموده با حالت غضب به آن مرد سنى مى فرماید: اگر از عزادارىِ محبین ما جلوگیرى کنى با یک ضربه شمشیر دو نیمت مى کنم .
مامور سنّى از خواب بیدار مى شود و( به مذهب شیعه مى گرود) و اولین کسى مى شود که براى سرور سالار شهیدان عالم ، لباس عزادارى و سوگوارى بتن مى کند و آن سال مراسم عزادارى با شکوهى بر پا خواهد شد.⁽⁹⁶⁾

مهر تو نشانى بود از جنت موعود

قهر تو ز دوزخ دهداى شاه علامت

آهو به سرا پرده عدل و کرم تو

از شیر ژیان سخت گرفته است غرامت

بر تیر بلا سینه سپر کردى و گفتى

تیر ستم خصم به از تیر ملامت

دست از بدنت گشت جدا در ره اسلام

تا کار بسامان رسد از سعى همامت

سقاى حرم بودى و لب تشنه و لیکن

اغیار فتادند ز پستى به ظلامت

غلتیده بخون دید چو آن قامت موزون

یکباره دو تا شد ز غمت نخل امامت

مى خواست برد سوى حرم پیکر پاکت

افسوس که یک عضو نبود از تو سلامت

امید (صفا) بر کرم و لطف تو باشد

اى کان کرم بهر شفاعت به قیامت (97)

 

روز جمعه

روز حضرت صاحب الزّمان علیه السلام و بنام آن جناب است و همان روزى است که در آن روز ظهور خواهد فرمود بگو در زیارت آن حضرت:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللّهِ فى اَرْضِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ اللّهِ فى خَلْقِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نُورَ اللّهِ الَّذى یَهْتَدى بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنْ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخآئِفُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِىُّ النّاصِحُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَفینَةَ النَّجاةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ الْحَیوةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ عَجَّلَ اللّهُ لَکَ ما وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الاَْمْرِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَولاىَ اَنَا مَولاکَ عارِفٌ بِاُولاکَ وَ اُخْراکَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ تَعالى بِکَ وَ بِالِ بَیْتِکَ وَ اَنْتَظِرُ ظُهُورَکَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلى یَدَیْکَ وَ اَسْئَلُ اللّهَ اَنْ یُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اَنْ یَجْعَلَنى مِنْ الْمُنْتَظِرینَ لَکَ وَ التّابِعینَ وَ النّاصِرینَ لَکَ عَلى اَعْدآئِکَ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْکَ فى جُمْلَةِ اَولِیآئِکَ یا مَولاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ هذا یُومُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَومُکَ الْمُتُوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ وَ الْفَرَجُ فیهِ لِلْمُؤمِنینَ عَلى یَدَیْکَ وَ قَتْلُ الْکافِرینَ بِسَیْفِکَ وَ اَنَا یا مَولاىَ فیهِ ضَیْفُکَ وَ جارُکَ وَ اَنْتَ یا مَولاىَ کَریمٌ مِنْ اَولادِ الْکِرامِ وَ مَأمُورٌ بِالضِّیافَةِ وَ الاِْجارَةِ فَاَضِفْنى وَ اَجِرْنى صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِکَ الطّاهِرینَ.

سید بن طاوس گفته که من بعد از این زیارت متمثّل مىشوم به این شعر و اشاره مىکنم به آن حضرت و مىگویم:

نَزیلُکَ حَیْثُ مَا اتَّجَهَتْ رِکابى * * * وَ ضَیْفُکَ حَیْث ُ کُنْتُ مِنَ الْبِلادِ

یعنى من بر تو نازل مىشوم هر کجا که راحلهام روى آورد و مرا وادار نماید و مهمان تو هستم در هر کجا که باشم از شهرها.

مفاتیح الجنان

و بدانکه روز جمعه از چند جهت اختصاص و تعلّق به امام عصر عجّل الله فرجه دارد: یکى آنکه ولادت با سعادت آن حضرت در آن روز بوده،

دیگر آنکه ظهور موفور السرور آن جناب در روز جمعه خواهد بود و ترقّب و انتظار فرج در آن روز بیشتر از روزهاى دیگر است، و بیاید در زیارت مختصّه به آن حضرت در آن روز هذا یَومُ الْجُمُعَةِ وَ هَوُ یَومُکَ الْمُتَوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ وَ الْفَرَجُ فیهِ لِلْمُؤمِنینَ عَلى یَدِکَ بلکه عید بودن روز جمعه و شمردن آن را یکى از عیدهاى چهار گانه حقیقتاً به جهت آن روز شریف است که زمین را از لوث شرک و کفر و قذارات معاصى و از وجود جبّارین و ملحدین و کافرین و منافقین پاک و پاکیزه مىفرماید و به اظهار کلمه حقّ و اعلاء دین و شرایع ایمان چشم و دل مؤمنین مخصوصین را در آن روز روشن و منوّر و مسرور و خورسند خواهد فرمود وَ اَشْرَقَتِ الاَْرْضُ بِنُورِ رَبِّها پس شایسته است که در این روز صلوات کبیر را بخوانى و بخوانى دعائى را که حضرت امام رضا علیهالسلام امر فرموده به خواندن آن براى صاحب الامر علیهالسلام: اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِیِّکَ وَ خَلیفَتِکَ الدعاء،

و بیاید ذکر آن در آخر اعمال سرداب در باب زیارات.

و نیز بخوانى دعائى را که شیخ ابو عمرو عمروى قدّس الله روحه به ابو على بن همام املاء کرده و فرموده که آن را بخوانند در زمان غیبت قائم آل محمّد علیه و علیهم السلام و چون آن صلوات و این دعا طولانى است و این مختصرگنجایش ندارد ما ذکر ننمودیم ، طالبین رجوع کنند به مصباح المتهجد وجمال الاسبوع ،

بلى شایسته است در اینجا ذکر کنیم صلوات منسوبه به ابوالحسن ضرّاب اصفهانى که شیخ و سیّد در اعمال عصر روز جمعه آن را ذکر نمودهاند وسید فرموده که این صلوات مروى از مولاى ما حضرت مهدى صلواتالله علیه است، و اگر ترک کردى تعقیب عصر روز جمعه رابه جهت عذرى پس ترک مکن این صلوات راهرگز به جهت امرى که مطّلع کرده ما را خداوند جلّ جلاله به آن، پس سند آن را با نسخه صلوات نقل کرده ، لیکن شیخ در مصباح فرموده که این صلوات مروىّ از حضرت صاحب الزّمان علیهالسلام است که بیرون آمده به سوى ابوالحسن ضرّاب اصفهانى به مکّه و ما سند آن را ذکر نکردیم به جهت اختصار، نسخه آن این است.

دعای عهد

(اَللّهُمَّ رَبَّ الْنُّورِ العَظیمِ وَرَبَّ الکُرْسِیّ الرَّفِیعِ وَرَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ومُنْزِلَ التَّوْریةِ وَالْأنْجِیلِ وَالزَّبُورِ وَرَبَّ الظِّلِّ وَالْحَروُرِ وَمُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ وَرَبَّ الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ وَالْأنْبیاءِ وَالْمُرْسَلِینَ اَللّهُمَّ إِنّی اسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَبِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَمُلْکِکَ الْقَدیمِ یاحَیُّ یاقَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذی اَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَالْأرضُونَ وَبِإسْمِکَ الَّذی یَصْلَحُ بِهِ الأَوّلوُنَ والآخِروُنَ یاحَیّاً قَبْلَ کُلَّ حَیٍّ وَیا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَیاحیّاً حینَ لاحَیَّ یامُحْیِیَ الْمَوْتى وَمُمیتَ الْأَحیاءِ یاحَیُّ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا اَلإمامَ الهادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقائِمَ بِأمْرِکَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ الطّاهِریِنَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ فی مَشارقِ الْأرْضِ وَمَغارِبها سَهْلِها وَجَبَلِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَعَنّی وَعَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَواتِ زِنَةَ عَرْشِ اللّهِ وَمِدادَ کَلِماتِهِ وَما اَحْصاهُ عِلْمُهُ وَأَحاطَ بِهِ کِتابُهُ اَللّهُمَّ إنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبِیحَةِ یَوْمی هذا وَما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَعقْداً وَبَیْعةً لَهُ فی عُنُقی لا اَحُولُ عَنْها وَلا أَزُولُ أبَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنصارِهِ وَاَعْوانِهِ وَالذَّابّینَ عَنْهُ وَالْمُسارِعینَ إِلَیْهِ فی قَضاءِ حَوائِجِهِ والْمُمْتَثِلینَ لأوامِرِهِ وَالْمُحامِینَ عَنْهُ وَالسّابِقینَ اِلى إِرادَتِهِ وَالْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ اللّهُمَّ إنْ حالَ بَیْنی وبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذی جَعَلْتَهُ عَلى عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنی مِنْ قَبْری مُؤْتَزِراً کَفَنی شاهِراً سَیْفی مُجَرِّداً قَناتی مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدّاعی فی الْحاضِرِ وَالْبادی اَللّهُمَّ اَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ والْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ واکْحُلْ ناظِری بِنظْرَةٍ مِنّی إلَیهِ وَعَجِّلْ فَرَجَهُ وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَاَوُسِعْ مَنْهَجهُ وَاسْلُکْ بی مَحَجَّتَهُ وَاَنْفِذْ اَمْرَهُ وَاشْدُدْ اَزْرَهُ واعْمُرِ اللّهُمَّ بهِ بِلادَکَ وَاَحْی بِهِ عبادَکَ فَإنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النّاسِ فَاظْهِرِ اللّهُمَّ لَنا وَلِیَّکَ وَاَبْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمّى بِاسْمِ رَسْولِکَ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلّمَ حَتّى لایَظْفَرَ بِشْی‏ءٍ مِنَ الْباطِلِ إِلاّ مَزَّقَهُ وَیُحِقَّ الْحَقَّ ویُحَقّقَهُ وَاجْعَلْهُ اللّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلوُمِ عِبادِکَ وَنَاصِراً لِمَنْ لایَجِدُ لَهُ ناصِراً غَیْرکَ وَمُجدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ وَمُشَیّداً لِما وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَسُنَنِ نَبِیّکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَاجْعَلْهُ اللّهُمَّ مِمِّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدینَ اَللّهُمَّ وَسُرَّ نَبِیّک مُحَمَّداً صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ عَلى دَعْوَتِهِ وَارْحَمِ اسْتِکانَتَنا بَعْدَهُ الَلّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هِذهِ الْاُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَعجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَنَراهُ قریباً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین).